terug

Monique Vermeulen – 57 jaar

Ik ben geboren en getogen in Maasland, daarna in Maassluis gewoond en nog een aantal jaar in Maasdijk. Na de 3 ‘maas’plaatsen gehad te hebben, ben ik ruim 6 jaar geleden met mijn kinderen naar de mooie stad Delft verhuisd. Niet dat ik er mensen kende of het dichter bij mijn werk was, maar ‘gewoon’ omdat ik Delft zo’n leuke stad vond met van alles dicht in de buurt: gezelligheid, natuur en vooral een prachtig historisch centrum. Een stad met tóch een dorpse sfeer. En ik ben nu eenmaal wat avontuurlijk. Het was een stap als alleenstaande moeder met 2 kinderen van 14 en 19, verhuizen naar een stad waar je de weg niet kent. Maar met een positieve instelling kom je ver en inmiddels ben ik verliefd op Delft en wil er nooit meer weg!

Geschiedenis was zeker niet mijn favoriete vak op school, het boeide me nooit. Totdat mijn oma zo’n 25 jaar geleden een telefoontje kreeg van iemand die de stamboom met alle nakomelingen van Prins Maurits van Oranje aan het uitzoeken was. Er zou een boek van uitkomen: ‘Bloedverwanten van Maurits’ en daar bleek mijn oma er 1 van te zijn. Hij vroeg om foto’s van haar gezin met 10 kinderen, maar oma vertrouwde het niet en deed er niet aan mee.
Later hebben mijn ouders het boek gekocht waarin ook zij met naam genoemd worden met uit dit huwelijk geboren 2 kinderen, mijn broer en ik. Adhv dit boek heeft mijn vader onze stamboom uitgewerkt en bleek 12 generaties terug Prins Maurits mijn voorvader te zijn! En 13 dus Willem van Oranje. Welliswaar niet in de rechte lijn, maar heb toch een tikkeltje blauw bloed. Dat vond ik bijzonder en ben ik eerst maar eens het 1e couplet van het Wilhelmus gaan leren.

Toen begon het te leven voor mij en ben ik me in geschiedenis gaan verdiepen. Eerst had ik er weinig tijd voor, maar daar kwam langzaam steeds meer van, vooral toen de kinderen het huis uit waren. Ik ging boeken lezen en naar musea en lezingen en nu hou ik veel van geschiedenis! Ik heb zelfs mijn slaapkamer ingericht met als thema ‘De Gouden Eeuw’, net een klein museum.

Een aantal jaar geleden heb ik met een paar vriendinnen een foto laten maken bij ‘Something Extra’ naast de nieuwe kerk, in historisch kostuum. De eigenaresse gaf toen aan dat ze soms figuranten zoekt, om als bekende historische figuren uit de geschiedenis een glimlach op het gezicht van de mensen te toveren en het verhaal erbij te vertellen aan geïnteresseerden. Dat leek mij erg leuk. Pas later, toen ik de brui had gegeven aan mijn zaterdagbaan, en wat meer tijd kreeg voor mezelf en mijn passies, heb ik met haar een afspraak gemaakt. Toen ik haar mijn ‘verhaal’ vertelde was ze heel enthousiast en samen waren we het eens dat ik dan in de schoenen van Margaretha van Mechelen zou moeten gaan staan. Zij was de maîtresse van Prins Maurits (hij is nooit getrouwd) en óók mijn voorouder.
Ik had het boek ‘Maîtresse van Oranje’ gelezen, een roman over het leven van Margaretha, gebaseerd op waargebeurde feiten. Zij was een intelligente, sterke en integere vrouw. Met een gevoelige natuur en liefdevol. Zij heeft tot Maurits dood aan zijn zijde gestaan en is heel goed geweest voor hem en hun 3 zonen. Zó jammer dat Maurits nooit met haar getrouwd is en dus hun kinderen niet geëcht heeft, hoewel hij wèl verliefd op haar was. Toch is ze hem altijd trouw gebleven, wat je van Maurits niet kon zeggen met zijn vele ‘nachtvlinders’ en andere bastaardkinderen. Ik voel voor haar en door het lezen van het boek voel ik me met deze mooie vrouw verbonden.

Er is 1 portret van haar gemaakt vlak voor Maurits dood, dat in het Binnenhof kwam te hangen.

De 1e dag kwam dat ik als Margaretha in de Nieuwe Kerk en op het marktplein mocht rondlopen. Een dag met een gouden (eeuw) randje! Barbara, de eigenaresse van Something Extra, had adhv dat ene portret de kleding na laten maken. Als ik het draag voel ik me ook Margaretha en vertel graag over haar leven. Als ik dan daarna vertel dat zij ook ècht mijn voorouder is, krijg ik leuke reacties. Ik ben er trots op.

Oranje boven!