Ik ben geboren en getogen in Delft, mijn moeder is zelfs mijn juf geweest, ik heb bij haar op de basisschool gezeten. Dat was zeker toen ik jong was niet altijd even makkelijk. Als opgroeiend kind wil je je moeder niet continu om je heen hebben. Gaandeweg ben ik er achter gekomen dat het juist heel fijn was. Het heeft voor een veilige basis bij mij gezorgd.
Mijn ouders komen niet uit Nederland, ze zijn hier naartoe gekomen om te studeren. Eigenlijk is mijn moeder voor de liefde vanuit Curaçao naar Nederland gekomen. Mijn vader studeerde al in Delft, toen heette dat nog de Technische Hogeschool Delft. Ook mijn moeder heeft hier gestudeerd, zij heeft zelfs twee studies gedaan.
Studeren en hard werken vonden mijn ouders voor mij en mijn broer heel belangrijk. Dat vond ik niet altijd makkelijk, voor mijn gevoel lag de lat hoog. Nu ik ouder ben, waardeer ik deze instelling. Ik heb hierdoor discipline en wil voor het beste gaan. Mijn moeder zei vaak: “Een papiertje op zak, zorgt voor meer vrijheid”. Zij is altijd blijven werken, ook toen ze kinderen kreeg. Van mijn ouders heb ik geleerd dat je alles kan als je het maar wil. Je moet er voor gaan en vooral doorzetten, niet opgeven. Dat is ook mijn motto ‘ik doe het gewoon’.
Een paar jaar geleden ben ik ziek geworden. Na de geboorte van mijn zoontje, kreeg ik last van mijn darmen. Onderzoek wees uit, dat ik de chronische darmziekte colitis ulcerosa heb. Het accepteren van mijn ziekte is een lang proces geweest. Van nature ben ik een positief persoon, maar hierdoor raakte ik wel uit balans. Het zorgde voor veel onbegrip en verdriet bij mij.
Uiteindelijk ben ik gaan mediteren. Ik ben op les gegaan en heb mij verdiept in de zen methode. Door te mediteren ben ik weer meer in balans gekomen. Sterker nog, door meditatie pas ik mijn motto vaker in de praktijk toe. Ik begin nu elke ochtend met mediteren en doe ook yoga oefeningen. Daarnaast let ik op mijn voeding, ik heb een ander dieet en heb daardoor mijn ziekte meer onder controle.
Ik heb mijn persoonlijke ontwikkeling altijd belangrijk gevonden of dat nu is door een training te volgen of een boek te lezen. Ik stel me open en nieuwsgierig op, hierdoor zie ik overal kansen en mogelijkheden, zelfs toen ik zo ziek was. Ik realiseer me dat niet iedereen dezelfde kansen krijgt. Daarom ben ik mentor voor een leerlinge hier uit Delft die extra begeleiding kan gebruiken. Ik wil haar laten zien hoe het anders kan en dat je soms het gewoon moet doen. Dat je daardoor juist leert vertrouwen en geloven in jezelf.
Binnenkort start ik als docent aan de Haagse Hogeschool. Ik kijk er naar uit om mijn kennis en ervaring over te brengen op de studenten. Ik wil echt een coach zijn en hen leren het beste uit zichzelf te halen. Iets wat ik van huis uit heb meegekregen en waar ik nog steeds de vruchten van pluk. Weer een nieuwe ervaring, maar “ik doe het gewoon!”.