Ken je geschiedenis, weet waar je vandaan komt, dat is als je mij vraagt een belangrijk onderdeel om mee te geven aan volgende generaties. Doe geen aannames naar anderen, het is altijd anders dan dat je denkt dat het is. Mijn familienaam komt uit de provincie Groningen en daarvoor uit het Oosten van Europa, vermoedelijk Polen. Voor 1811 was de naam De Levie Heiman en tijdens de bezetting van de Fransen in de tijd van Napoleon is Van der Hak erin geslopen. Mijn familie woonde toen nog in Appingedam en later is mijn overgrootvader naar de stad Groningen verhuisd. Zo ver als dat ik terug kan vinden behoorde mijn familie tot de Joodse gemeenschap. Mijn overgrootouders woonden naast de synagoge en het Rabbinaat huis op Nieuwstad 26B Begin twintigste eeuw was dat een hele levendige Jodenbuurt. In de straat Nieuwstad woonden veel artiesten en er werd flink gewedijverd om wie het beste zijn instrument beheerste.
Overgrootvader Moritz en overgrootmoeder Aaltje Mozes van den Berg leidden een artiestenbestaan als duo trokken ze langs zaaltjes, kermissen (dat had vroeger meer het karakter van zoals we de Parade nu kennen) en ze traden zelfs in Rotterdam op.
Later ging Mortiz van der Hak meer als impresariaat te werk en boekte artiesten. Met drie zonen in huis die alle drie viool en een ander instrument speelden werd er wat af geschnabbeld in theaters maar ook in de bioscoop voor de stomme film. Mijn grootvader Philip was een van de zonen en samen met zijn broers Louis en Maurits hebben ze allen voor bekende orkesten gewerkt. In de jaren 30 werd mijn vader geboren.
De tweede wereldoorlog bracht abrupt een einde aan het levendige Joodse leven Europa en in Groningen in het bijzonder. 41 familieleden waaronder Moritz en Aaltje Mozes werden in Auschwitz en andere kampen vergast. Hun drie zonen hebben de oorlog overleefd en hebben na de oorlog hun leven opgepakt en zijn teruggekeerd naar de orkesten waar ze werkzaam waren. In de jaren vijftig ging mijn vader als dienstplichtige naar de NATO in Fontainebleau daar raakte hij smoorverliefd op een Française die in het restaurant werkte en dat was mijn moeder. Ze trouwden in Delft en hebben er met een uitstapje naar Haarlem het grootste deel van hun leven gewoond. Ik werd als nakomertje geboren en naast een broer en zus was de familie compleet. Mijn moeder kwam uit het schildersdorp Barbizon uit een arm boerengezin en kwam hier in een totaal andere wereld terecht. Ze verwonderde zich in de jaren 60 en 70 over veel gewoontes die we hier in Nederland hadden. Al snel ontdekte ze de Haagse markt voor de toen nog exotische groentes als aubergines, knoflook, courgettes. Menig vriendinnetje van de basisschool weet zich nog te herinneren dat ze bij ons voor het eerst brie en camembert heeft gegeten. Thuis werd er door mijn moeder Frans gesproken, mijn vader was Nederlands gaan praten want op de kleuterschool werd geklaagd dat ons Nederlands niet voldoende was. Het voelde als een heel warm gezin waarin ik ben opgegroeid. We woonden in alle nieuwbouwwijken in Delft, van de Poptahof, Gillisbuurt tot en met Tanthof, mijn ouders maakten een zogenaamde woon carrière, dat kon toen nog makkelijker van huurwoning tot uiteindelijk een koopwoning.
Ik groeide op en volgde mijn basisschool en middelbare school in Delft. We werden vaak wel als buitenbeentjes gezien met andere eetgewoontes, de Franse taal en opgevoed met etiquette. Ik volgde een hele schoolcarrière, van Mavo, Havo naar VWO en daarna naar de Universiteit Utrecht. Bij de TU Delft ontmoette ik de liefde van mijn leven vanwege zijn internationale werk belanden we in heel wat werelddelen maar bleven trouw aan Delft. Samen hebben we vier prachtige kinderen met allen een vernoeming naar mijn Groningse familie in hun naam. De geschiedenis draagt bij aan onze identiteit. Door het vertellen van verhalen geven we de geschiedenis door. Mijn motto is, de dingen zijn meestal niet zoals je denkt dat ze zijn, luister naar verhalen van anderen. In mijn werk in de cultuur werk ik mee aan betekenisvolle projecten waar identiteit een rode draad is. Ik kom de meest bijzondere mensen uit alle windstreken tegen.
Liefs,
Nathalie